父母离婚后，他和妹妹跟了母亲。父亲搬出去， 和那个叫刘小敏的女人一起离

父母离婚后，他和妹妹跟了母亲。父亲搬出去， 和那个叫刘小敏的女人一起离开了小城。
母亲常常坐在家里，精神恍惚，单位领导替她打了病休报告。
长大是一件不容易的事。那时，他只恨自己长得不够快。为了省几个钱，他去很远的郊外打荒草，再背进家门。母亲的间歇性精神病发作了，他把泪往肚里咽了又咽，终于没有哭出来。
他没考大学，工厂子弟学校正在招老师，他居然考上了，做了体育老师。
后来，他结了婚，日子过得磕磕绊绊。就算母亲犯了病，损坏了东西，妻子也不吭声。他觉得，这就够了。
日子刚过安稳，有一天，父亲回来了，原来，那女人花光了他的钱，跟别人走了。父亲说：好歹你是我儿子，有血有缘关系。”
妻子说：“该养儿子时，不见你的影子；快要养老时，你就跑出来当爹。”
母亲走过，拉住儿子的手，说：“让他回来吧……”
儿子不吭声，抽了一地的烟头。末了，他问母亲：“你真的不恨他？”既是问母亲，又是问自己。
他去了父亲居住的小屋。已是深秋，那里冰冷冰冷的，只有一张小床、一个小电炉、几包方便面。
父亲见到他，紧张得像一个孩子，说：“坐吧。”
他坐在床上，居然比父亲高了一截。两个人对着抽烟，很快，屋里烟雾缭绕。
后来，他站起来，走到门口，父亲跟在后面。他说：“星期天，我来接你。”
他在离家很近的地方，给父亲租了房，跑前跑后地忙着装修，墙壁是他亲自刷的，屋里的桌椅碗筷，都是他去买的，做这些事时，他好像不恨父亲，居然有些欣喜。
妹妹来了，说：“哥，你想好了？”
他点点头。
母亲跟着父亲生活，很久都没犯病。他经常去，坐在小院里，很少说话。
他看到父亲给母亲梳头，很轻很轻，掉的头发，他一根根拾起来，放进一个小盒子里。
父亲说：“老伴啊，叶子都掉光了，我们这两棵老树，就该走啦。”
母亲微微一笑。
他站起身，他的心第一次变得宽广了。
那天，他教邻居的孩子写字猛然发现，爱比恨只多一笔。就这么一笔，写出的却是人间的冰火两重天。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่พ่อแม่ของเธอหย่าขาดจากเขาและน้องสาวของเขากับแม่ของเขา พ่อย้ายออกและผู้หญิงที่เรียกว่า刘小敏ออกจากเมืองด้วยกัน
แม่มักจะนั่งอยู่ที่บ้านอยู่ในภวังค์ผู้นำหน่วยต่อสู้เพื่อรายงานอาการป่วยของเธอ
เติบโตขึ้นมาไม่ได้เป็นสิ่งที่ง่าย ในขณะที่เขาเกลียดที่ฉันไม่เร็วพอ เพื่อที่จะประหยัดค่าใช้จ่ายบางอย่างที่เขาไปชานเมืองไกลมากต่อสู้วัชพืชแล้วกลับเข้าไปในบ้าน แม่ตอนโรคจิตต่อเนื่องเขากลืนน้ำตาและหลอดลมที่ท้องและในที่สุดก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา
เขาได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยโรงเรียนโรงงานสำหรับเด็กที่ได้รับการคัดเลือกครูเขายอมรับที่จะทำจริงเป็นครูการศึกษาทางกายภาพ
หลังจากนั้นเขาแต่งงานชีวิตคือการสะดุด แม้ว่าแม่ทำให้โรคบางสิ่งบางอย่างความเสียหายภรรยาของเขากล่าวว่าไม่มีอะไร เขารู้สึกว่านั่นก็เพียงพอแล้ว
ไม่นานหลังจากวันที่มีเสถียรภาพวันหนึ่งพ่อของฉันกลับมาที่เดิมผู้หญิงที่วิ่งออกมาจากเงินของเขากับคนอื่น ๆ ที่เหลือ พ่อของฉันกล่าวว่าทั้งนี้คุณลูกชายของฉันลิขิตที่จะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด "ภรรยาของเขากล่าวว่า" เมื่อลูกชายดูดไม่เห็นเงาของคุณเกี่ยวกับเงินบำนาญเมื่อคุณวิ่งออก Dangdie
"แม่มาดึงมือของลูกชายของเขากล่าวว่า" ให้เขากลับมา ...... "ลูกชายไม่ได้พูดอะไรรมควันบุหรี่ที่สิ้นสุดเขาถามแม่ของเขา:. " จริงๆคุณไม่ได้เกลียดเขา? "ทั้งถามแม่ของเขาและถามตัวเอง. เขาเดินไปที่พ่อของเขาอาศัยอยู่ในกระท่อม. แล้วเป็นปลายฤดูใบไม้ร่วงที่น้ำแข็งเย็นและมีเพียงเตียงขนาดเล็ก, เตาไฟฟ้าขนาดเล็กแพ็คไม่กี่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป. พ่อเห็นเขาเช่นประสาท เด็กกล่าวว่า "นั่งลง "เขานั่งอยู่บนเตียง แต่ยังคงสูงกว่าความยาวในด้านหน้าของพ่อของเขาคนสองคนที่จะสูบบุหรี่และเร็ว ๆ นี้บ้านควันเต็มไปด้วย. แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่ประตูพ่อของเขาตามเขากล่าวว่า :. " เมื่อวันอาทิตย์ที่ฉัน มารับคุณ "เขาอยู่ในสถานที่ที่ใกล้กับบ้านกับพ่อของเขาเช่าบ้านวิ่งกลับไปยุ่งตกแต่งผนังเขาแปรงส่วนตัวอาหารเฟอร์นิเจอร์บ้านเป็นของเขาที่จะซื้อทำสิ่งเหล่านี้เมื่อเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเกลียดพ่อของฉันจริงความสุขบางอย่าง. น้องสาวของฉันมาและกล่าวว่า "บราเดอร์ที่คุณคิดว่ามันมากกว่า? "เขาพยักหน้า. แม่อาศัยอยู่กับพ่อของเธอไม่ได้ล้มป่วยเป็นเวลานานเขามักจะ. ไปนั่งอยู่ในลานเล็ก ๆ ไม่ค่อยพูด. เขาเห็นพ่อของเขากับผมแม่ของเขาเบามากออกจากผมเขาเป็นราก หยิบขึ้นมาใส่ในกล่องเล็ก ๆ น้อย ๆ . พ่อของฉันกล่าวว่า "ภรรยาของเขาอาใบตกออกต้นไม้สองต้นของเราในส่วนที่หายไป "แม่ยิ้ม. เขาลุกขึ้นยืนหัวใจของเขาเป็นครั้งแรกในวงกว้าง. วันนั้นเขาสอนเด็กพื้นที่ใกล้เคียงที่จะเขียนก็พบมากกว่าเพียงแค่ความรักความเกลียดชังกว่า. เป็นผลรวมที่ แต่มันเป็นโลกที่มีการเขียน คืนรุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากการหย่าร้างของพ่อแม่ของเขาและน้องสาวกับแม่ , พ่อออกไปกับผู้หญิงและชายที่ถูกเรียกว่า刘小敏ออกจากเมือง

แม่มักจะนั่งอยู่ในบ้านด้วยอาการมึนงง , หัวหน้าหน่วยของเธอโทรมาลาป่วยรายงาน

ได้เติบโตขึ้นเป็นหนึ่งสิ่งที่ง่าย แล้วเขาก็เกลียดเธอด้วยหน้าตาที่ไม่เร็วพอ พยายามที่จะบันทึกไม่กี่ bucks และเขาเล่นไปไกลถึงชานเมืองหญ้าแล้วกลับเข้าไปในบ้าน แม่ของจิตที่ไม่วายที่เขาฉีกกลืนก็กลืนลงไปก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา

เขาไม่ได้สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่โรงงานกำลังรับสมัครครูโรงเรียนเขาสอบเข้าเป็นครูพลศึกษา

ต่อมาเขาได้แต่งงาน ,มีชีวิตต่อ ถ้าแม่ผิดโรคและทำลายสิ่งที่ไม่ได้เป็นภรรยาของเขา เขารู้สึกว่ามันพอแล้ว

เพิ่งผ่านไปวันๆวันหนึ่งพ่อกลับมาปรากฎว่าผู้หญิงที่ใช้จ่ายเงินของเขาออกไปกับคนอื่น พ่อ : ก็แกเป็นลูกของฉันมีเลือดมีความสัมพันธ์ " " " " " " " ขอบ . . . . . . .
ภรรยาของเขากล่าวว่า " จะเลี้ยงลูกชายเมื่อเห็นเงาของคุณที่กำลังจะเกษียณอายุในช่วงที่คุณจะมาเป็นพ่อ . . . . . . .

แม่ต้องเดินจับลูกชายของเขาและกล่าวว่า " ให้เขากลับมา . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "


ลูกไม่ลุกขึ้นหยิบก้นบุหรี่ที่พื้น ในที่สุดเขาก็ถามแม่ว่า " เธอแน่ใจนะว่าเธอไม่ได้เกลียดเขา ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " ขอให้ทั้งแม่และถามตัวเอง

เขาไปที่กระท่อมของพ่อ ได้เป็นปลายฤดูใบไม้ร่วงที่หนาวมีเพียงเตียงขนาดเล็กและขนาดเล็กไม่กี่ซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเตา , พ่อเห็นเขาตื่นเต้นเหมือนเป็นเด็ก , กล่าวว่า : " . . . นั่งลง . . . . . . .

เขานั่งบนเตียงส่วนเขาสูงมากกว่าบิดา 2 คนต่อห้องสูบแล้วควัน

แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินตรงไปที่ประตูและพ่อต่อไปนี้ เขากล่าวว่า : " วันอาทิตย์ฉันมารับเธอ . . . . . . .
เขาในสถานที่ที่ใกล้บ้านให้พ่อเช่าห้องวิ่งกลับไปยุ่งอย่างที่ตัวเองตกแต่งผนังเป็นแปรงของห้องจะเป็นโต๊ะเก้าอี้ชามเขาไปซื้อมาและทำสิ่งต่างๆเหล่านี้เมื่อดูเหมือนเขาจะเกลียดพ่อก็มีความสุข

พี่มาและพูดว่า " พี่ที่ดีที่คุณต้องการ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "

เขาพยักหน้า

แม่กับพ่อที่ผมไม่เคยทำในชีวิต เขามักจะไปนั่งในบ้านไม่ค่อยพูด
เขาเห็นพ่อให้แม่หวีผมเบาก็เบาลงจนผมและเขาก็หยิบมันขึ้นมาและใส่ลงในกล่องเล็กๆ พ่อกล่าวว่า " ภรรยาของเขาอาใบจะร่วงหมดต้นเก่าที่เราสองต้องเดิน . . . . . . .

แม่ยิ้ม

เขาก็ลุกขึ้นยืนและหัวใจของเขาเป็นครั้งแรกในกว้าง

วันนั้นเขาเขียนสอนเด็กแถวบ้านก็พบว่ามีเพียงปากกาและรักมากกว่าเกลียด เช่นปากกา ,เขียนเป็นมนุษย์ไฟน้ำแข็ง 7 วัน