第262章 苏横山“怎么回事？你的精神波动怎么这么剧烈？”茉莉忽然出声

第262章 苏横山
“怎么回事？你的精神波动怎么这么剧烈？”茉莉忽然出声问道。她感觉的到，云澈的心绪动荡强烈到了前所未有的程度，她甚至能清楚的听到云澈心脏剧烈跳动的“噗咚”、“噗咚”声。

沧云大陆……1999玄年……十岁……苏苓儿……伤痕……一样的名字……相似的容颜……还有那完全一模一样的话语……
这些在云澈的脑海中混乱交织，让他的灵魂无比剧烈的战栗着，因为这所有的一切，都在指向着一个可能……他顾不得惊吓到女孩，一下子伸手掀起她的裙摆和里衣，在她白嫩的右腿膝盖上端，他看到了两点并排在那里的艳红色小痣……

“苓儿……你是苓儿……你是苓儿……你是苓儿……你是苓儿！！”

在看到那两点小痣的一瞬间，云澈最后的情感防线完全崩溃，他全身热血上涌，眼前一阵金星乱冒，差点当场晕了过去！他的心海和灵魂深处有什么东西在剧烈的翻搅着，酸、涩、苦、痛……一起蜂拥而上，眼睛在一瞬间便被朦胧的泪水笼罩。情感崩溃间，他一下子抱住了女孩，狠狠的抱紧，如同抱住了自己的整个世界。
“啊……”完全不知云澈的内心已泛起惊涛骇浪的女孩被他突如其来的动作和情绪变化给惊到，不过对于云澈忽然的抱紧，她没理由的一点都感觉不到排斥，傻傻的好一会儿后，她弱弱的道：“云澈哥哥，你抱疼我了，呜……”

此时的女孩，她的每一个字，对他而言都犹若梦幻般的天音，她的一切，都紧紧连在了他的灵魂和命脉之上。听到她的声音，云澈几乎是惶然的让自己的双臂放松，又怕自己这样会惊吓到她，又连忙松开手臂，但双手，依然轻轻的把着她瘦瘦的肩膀，似乎生怕自己不抓着她，她就会从自己面前消失一样。

她是苓儿……是我的苓儿……
那么……这一切，果然只是邪神带来的一场幻境吗？

幻境也好！能让我再次见到我的苓儿，就算是幻境，我也愿意永远不再苏醒……

“云澈哥哥，你怎么忽然哭了？”女孩的心里满是迷茫，但看到云澈脸上的泪痕，她的水眸里蕴起心疼，伸出手儿，迎着他的目光，轻轻的去抹掉他脸上的泪珠。她一定不知道，云澈的每一滴眼泪都是多么的弥足珍贵，如今却为了她宛若泉涌。

“我……我没有事，只是……只是眼睛里忽然进了沙子。”云澈摇摇头，口中说着拙劣不堪的借口，努力的将眼泪抑下。这个世界上，能让他情绪失控到如此彻底的，也唯有苏苓儿……哪怕，此刻在他的意识里，这一切只是幻境。因为苏苓儿不可能真的出现在他的眼前，他的苓儿，当初就陨在他的怀中，也是他亲手将她埋葬在那片竹林中。
“啊？那会不会很痛？唔……我帮云澈哥哥吹一吹好不好？很小的时候，我有一次眼睛进了沙子，娘亲给我吹了一小会儿，就完全好了。”

女孩一边说着，还嘟起了粉嫩嫩的嘴唇……眼前的苏苓儿是那么的天真烂漫，无忧无虑，眼睛明亮而清澈。是啊，现在的她，还处在亲人的关怀和溺爱之下，没有经历过沧桑巨变，还不知何为悲，何为忧，何为仇，何为苦……记忆中的苏苓儿，那永远忧伤和凄离的眼神，让他每次想起，内心都痛若针扎。

“没关系，沙子已经没有了，你看，已经好了。”云澈向着她用力眨动了一下眼睛，嘴角勾起一抹最温和的笑：“现在最最要紧的，是苓儿脚上的伤……马上就会好，一点都不会痛的。”
云澈重新捧起女孩遍布淤青的小腿，温和的玄力伴随着天毒珠的净化之力轻轻缓缓的涌入，一点一点的滋润着她的瘀伤……然后，又拿出一个药瓶，将里面的药膏细细的涂抹在她的小腿、脚踝……又换了一个小瓶，将里面的药膏点在她脚面那两个对称的伤疤印记上。

整个过程，云澈的动作很轻很轻，如同在碰触着一个美丽而脆弱的水晶娃娃。这种基本不能被称作伤的小伤，对云澈的医术而言根本不堪一提，但为了不让苏苓儿感觉到哪怕一丝的痛楚，他集中了自己所有的精神，每一个动作，都凝聚了他所有的心力。整个过程下来，他比拯救了一个濒死病人还要疲累，但却甘之如饴。
不到半刻钟的时间，苏苓儿脚踝和小腿上的淤青就奇迹般的全部消失，就连脚面上的伤疤印记也淡化了很多，再多最多三天都会完全消失。苏苓儿试着活动了一下小脚，然后一声惊呼：“哇！不疼了！一点都不疼了！云澈哥哥，你真的太厉害了！”

女孩看向他的眸光中，带着点点闪亮的星辰。她对云澈的崇拜，又直线的上升了好大一截。

云澈用玄力驱走苏苓儿鞋袜上的灰尘，然后细心的将它们穿回到苏苓儿的脚上。苏苓儿没有抗拒，没有推辞，甚至没有不好意思，心中，只有一种暖暖的喜悦，还有一种她说不出来的奇怪感觉……连她自己也不知道是为什么。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Su Hengshan บทหมายเลข 262"เป็นอะไร จิตวิญญาณของคุณชิงช้ารุนแรงมากขึ้นหรือไม่ "มอลลี่ถามก็เงียบ เธอรู้สึกว่า Che ยุอารมณ์ความไม่มีเสถียรภาพอย่างยิ่งยังเป็นประวัติการณ์ เธอชัดเจนได้ยินยุ Che หัวใจเต้น "เกย์" และเสียง "เกย์" เมฆมืดฟ้าเมือง...... ปี 1999 สีดำปี...... สิบปีเก่า...... หลิง Su....... รอยแผลเป็น...... ชื่อเดียวกัน...... ลักษณะคล้ายกัน...... มีตรงคำว่า... เจอความวุ่นวายจิตใจเหล่านี้ใน Che ยุน วิญญาณของเขา trembled โหง เนื่องจากหมด จะชี้ไปสุด...... เขาสามารถหลอกผู้หญิง ทันใดนั้นถึงออก และยกกระโปรงของเธอและเครื่องแต่งกาย ของเธอสีขาวด้านขวาข้อเข่า ที่เห็นสองด้านโดยด้าน ฉูดฉาดสีแดงเล็กไฝ...... "ลิง...... มีคุณหลิง...... มีคุณหลิง...... มีคุณหลิง...... มีลิง!! ” ดูขณะที่สองเล็กไฝ Che ยุอารมณ์สุดท้ายของการป้องกันทั้งหมดยุบ เลือดในร่างกายของเขา ตาใช้วีนัส ดิฉันเกือบบนจุด ของเขาหัวใจและจิตวิญญาณบางสิ่งบางอย่าง และ churned กรด ขม astringent ความเจ็บปวด...... Swarming กัน ตาในทันทีจะเป็นเสือลายเมฆ โดยพร่ามัว ด้วยน้ำตา อารมณ์ยุบ เขา hugged สาว เก็บยาก เช่นฮักสำหรับโลกทั้งโลกของเธอ"อา..." สมบูรณ์ไม่รู้ยุ Che ของภายในมี suffused กับคลื่นของสาวถูกเขาอย่างฉับพลันของการกระทำและการเปลี่ยนแปลงอารมณ์แปลกไป แต่สำหรับยุ Che ก็ของค้างแน่น เธอไม่ได้เป็นเหตุผลของมีความรู้สึกไม่แยก โง่ของดีขณะ Hou เธออ่อนแออ่อนแอถนน: "พี่ Che ยุน คุณเก็บความเจ็บปวดฉันมี ป่า..." ผู้หญิง เธอทุกคำ ยูดาห์สำหรับเขาเสียงยอดเยี่ยม ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ ได้ใกล้ชิดเชื่อมโยงกับจิตวิญญาณและเลือดของเขา ได้ยินเสียงเธอ Che ยุนเป็นพิเศษบางคนให้แผ่นดินของพวกเขาเกือบจะผ่อนคลาย กลัวมันจะตกใจเธอ และอย่างรวดเร็วปล่อยแขน มือ เบา ๆ ใส่ไหล่บางของเธอ ดูเหมือนว่าจะ กลัวไม่จับเธอ เธอหายไปจากเขาอยู่ เธอเป็นหลิงเอ้อ...... ลิงของฉัน......ดังนั้น...... ทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพียงจินตนาการนำความชั่วร้าย มายาก็ดี พบลิงของฉันอีกครั้ง แต่แฟนตาซี ฉันจะไม่ตื่นขึ้นมา...... "Che ยุพี่ชาย ทำไมเป็นคุณก็ร้อง "หัวใจของหญิงสาวเต็มไปด้วยความสับสน แต่ยุ Che น้ำตาบนใบหน้าของเขา เธอตาบวม เกื้อ ตรงกับตา เช็ดน้ำตาที่หน้า เธอไม่รู้ Che ยืนน้ำตามาก precious แต่ตอนนี้สำหรับเธอเช่นน้ำพุ "ฉัน...... ฉันไม่ไม่ แต่... ก็เป็นหาดทรายในตา "Che ยืนจับหัวเขา พูดล้อเลียนเป็นการแก้ตัวที่ยากจะฉีกภายใต้ปราบปราม ในโลกนี้ ให้เขาสูญเสียอย่างละเอียด Su หลิง เดียว...... แม้ว่า ในจิตใจของเขาในขณะนี้ มันเป็นเพียงจินตนาการทั้งหมด เนื่องจากลิง Su จริง ๆ ไม่ปรากฏในสายตาของเขา เขาหลิง ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา และเขาฝังเธอในไม้ไผ่ "อา ที่ไม่เจ็บหรือไม่ ดี...... ฉันพี่ Che ยืนเป่าตกลง เมื่อผมเล็ก ๆ มีตาเป็นทราย แม่ blew ฉันเล็กน้อยในขณะที่ ดี ” สาวกล่าว ดูยังเล่นเป็นเงินสีชมพูริมฝีปาก...... ลิงเกอร์ Su หน้าเป็นตาให้บริสุทธิ์ และฟิจิ สดใส และชัดเจน ใช่ ตอนนี้เธอยังอยู่ภายใต้การดูแลและ Coddling คนรัก มีประสบการณ์หลาย vicissitudes ยัง ไม่รู้อะไรจะเศร้า ไม่มีอะไรให้กังวล ศัตรูใด อะไรเป็น...... Su หลิงในหน่วยความจำ ตาที่เศร้า และทันทีเสมอ ทำให้เขาทุกครั้งที่คิด เข็มเจ็บภายใน "มันไม่สำคัญ ทรายหาย คุณ เห็น ได้ดี "ยุน Che ไปทางเธอกะพริบตาของเธอ นำกลับไปเจียมเนื้อเจียมตัวยิ้มบนริมฝีปากของเธอ: " ตอนนี้สำคัญสุด คือ หลิงเท้าบาดเจ็บ...... เก็บดีอยู่ ไม่เจ็บปวดเลย ” Che ยุเอาหญิงทั่วแข้งไปอีกรอยช้ำ ซวนกับวันของเอชไอวีอ่อนบริสุทธิ์ลูกปัดบังคับช้า ค่อย ๆ เทใน 1.1 moistens ขอดเธอ...... แล้ว ออกมากับขวด ใช้สบู่ภายในอย่างระมัดระวังลงในขาของเธอลดลง ข้อเท้า...... นอกจากนี้ยัง สำหรับขวดเล็ก ครีมแผลเป็นสมมาตรของเท้าทั้งสองเครื่อง กระบวนการทั้งหมด Che ยุได้เบามาก ไฟ มันเป็นกับเด็กคริสตัลสวยงาม และบอบบาง พื้นฐานไม่สามารถเรียกการบาดเจ็บการบาดเจ็บเล็กน้อย ใน Che ยุน ทักษะได้กล่าวถึงทั้งหมด แต่เพื่อไม่ให้รู้สึกแม้แต่คำแนะนำของความเจ็บปวดของลิงเกอร์ Su เขาเข้มข้นวิญญาณของเขา ไป บีบความพยายามทั้งหมดของเขา ตลอดการ เขาบันทึกผู้ป่วยกำลังตาย แต่ยัง เหนื่อย แต่มีความสุข น้อยกว่าครึ่งสี่ชั่วโมงของเวลา Su หลิง ข้อเท้าและลูกขอดหายไป แม้เครื่องแผลที่เท้ายังเล่นมาก แล้วถึงสาม วันเพิ่มเติมจะหายอย่างสมบูรณ์ ลิงเกอร์ Su ลองใช้เท้า แล้วการหายใจเร็ว ๆ: "ว้าว" ไม่เจ็บปวด ไม่เจ็บเลย พี่ยุน Che คุณมากเกินไป ” ผู้หญิง มองเขาตา กับดาวอ่อนกว่าเล็กน้อย เธอบูชายุ Che และรายการค่าตัดขนาดใหญ่ ยุนยุ Che Su ลิงเก็บฝุ่นบนรองเท้า และอย่างระมัดระวังใส่แล้ว พวกเขากลับไปฟุต Su ลิง Su ลิงเกอร์ไม่ทน ไม่ปฏิเสธ อายแม้ หัวใจ ความสุขของอบอุ่น มีความรู้สึก unspeakable แปลก...... แม้เธอไม่รู้ทำไม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 262 ซูโยโกยามะ
"วิธีการเพื่อ? วิธีการที่จิตของคุณความผันผวนอย่างรุนแรงเพื่อ?" จัสมินจู่ ๆ ก็ถามออกมาดัง ๆ เธอรู้สึกว่าคลาวด์ความไม่แน่นอนอารมณ์เจ๊อย่างยิ่งที่จะรับปริญญาเป็นประวัติการณ์ที่เธอได้อย่างชัดเจนแม้จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นเมฆเจ๊ "บูมพัฟ", "พัฟบูม" เสียง Cang ทวีปเมฆลึกลับในปี 1999 ...... ...... ...... เด็กซูหลิงรอยแผลเป็นอายุ ...... ...... ...... ชื่อเดียวกันลักษณะที่คล้ายกัน ...... มีคำสมบูรณ์เหมือนกัน ...... เหล่านี้เมฆวุ่นวาย Che สานในใจให้ จิตวิญญาณของเขาสั่นที่รุนแรงมากเพราะในทุกอยู่ในจุดที่เป็นไปได้ ...... เขาปฏิเสธที่จะขู่หญิงสาวที่จู่ ๆ ก็ยกกระโปรงของเธอและถึงใช้สีที่หัวเข่าขวาของเธอสีขาวบน เขาเห็นทั้งสองข้างที่ไฝเล็ก ๆ สีแดงเข้ม ...... "หลิงหลิงเด็กเป็นเด็กคุณ ...... ...... ...... คุณคุณเป็นเด็กหลิงหลิงหลิงเด็กเด็ก ...... คุณอยู่ !!" หลังจากที่ได้เห็นว่า สองไฝเล็ก ๆ ในขณะที่อารมณ์เมฆ Che บรรทัดสุดท้ายของการป้องกันทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์ร่างกายของเขาเป็นเลือดบนอ่าวระเบิดทันทีของวีนัสความวุ่นวายที่จะใช้เวลาเกือบเป็นลมในจุด! หัวใจและจิตวิญญาณของทะเลลึกบางสิ่งบางอย่างของเขาที่เกาะขึ้นมาพร้อมกับความรุนแรงเปรี้ยวฝาดขมเจ็บปวด ...... รุมกันตาจะถูกปกคลุมไปด้วยน้ำตาหมอกในทันที การล่มสลายทางอารมณ์เขาก็กอดหญิงสาวอย่างรุนแรงถือเป็นยึดมั่นกับคนทั้งโลกของพวกเขา "อา ...... " ทั้งหมดไม่ทราบของหัวใจของเจ๊ได้โยนเมฆพายุสาวก็เคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของเขาและการเปลี่ยนแปลงอารมณ์ที่จะกลัวที่จะ แต่สำหรับระบบคลาวด์ Che กึกถือของเธอด้วยเหตุผลที่ทุกคนไม่รู้สึกว่าได้รับการยกเว้นไม่โง่ โง่หลังจากที่ในขณะที่เธออ่อนแออ่อนแอ "เมฆพี่ชายของเจ๊ที่คุณถือทำร้ายฉันวู ...... " ณ จุดนี้หญิงสาวที่เธอทุกคำสำหรับเขายังคงอยู่ถ้าวันที่ฝันของเสียง เธอทั้งหมดที่พวกเขามีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดในด้านบนของจิตวิญญาณและสัดส่วนหลักของเขา ได้ยินเสียงของเธอเมฆเจ๊เกือบ Huangran ให้แขนของเขาผ่อนคลายกลัวของตัวเองนี้จะทำให้ตกใจของเธอได้อย่างรวดเร็วและปล่อยแขน แต่มือของเขายังคงวางเบา ๆ บางไหล่ของเธอดูเหมือนว่า เพราะกลัวว่าพวกเขาไม่ได้คว้าเธอเธอจะหายไปจากใบหน้าของตัวเอง เธอเป็นเด็กหลิงหลิงเป็นลูกของฉัน ...... ...... ...... ดังนั้นสิ่งนี้จริงๆเพียงแค่ภาพลวงตาที่เกิดจากธูทำอย่างไร โลกแห่งความฝันที่ดี! หลิงให้ฉันดูลูก ๆ ของฉันอีกครั้งแม้ว่าจะเป็นจินตนาการฉันยินดีที่จะไม่ตื่นขึ้นมา ...... "น้องชายของยุนชอล, ว่าทันทีที่คุณร้องไห้?" หัวใจของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความสับสน แต่เห็นหน้าของเจ๊ น้ำตาของเธอใน Shuimou หยุนจากความสุขเด็กมือพบกับดวงตาของเขาเช็ดใบหน้าของเขาเบา ๆ ไปน้ำตา เธอแน่นอนไม่ได้รู้ว่าเมฆเจ๊น้ำตาทุกหยดเป็นวิธีที่มีค่า แต่ตอนนี้มันรู้สึกเหมือนเป็นจำนวนมากของความคิดของเธอ "ผม ...... ผมไม่ได้ทำ แต่ ...... เพียงตาเข้ามาในทราย." เจ๊เมฆส่ายหัวปากพูดหมีที่ไม่ดีข้ออ้างในการปราบปรามความพยายามที่จะลดน้ำตา โลกนี้ให้เขาสูญเสียไปอย่างละเอียดและมีเพียงเด็กซูหลิง ...... แม้ว่า, ในขณะที่ในใจของเขาทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการ เพราะเด็กซูหลิงไม่สามารถจริงๆปรากฏในดวงตาของเขาหลิงเด็กของเขาต้องตกจากฟ้าอยู่ในอ้อมแขนของเขา แต่ยังมือของเขาถูกฝังอยู่ในชิ้นส่วนของไม้ไผ่ของเธอ "แอมป์? มันจะไม่เจ็บปวดหรือไม่ดี ...... ฉันพี่ชายลมพัด Bangyun เจ๊โอเค? หนุ่มมากผมมีตาลงไปในทราย Niangqin พัดฉันในขณะที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ก็มีทั้ง โอเค. "หญิงสาวพูดยังDuqi สีชมพูและริมฝีปากนุ่ม ...... ในด้านหน้าของเด็กซูหลิงเป็นผู้บริสุทธิ์เพื่อให้ตาไม่ห่วงสดใสและชัดเจน ใช่อาตอนนี้เธอยังคงอยู่ภายใต้การดูแลของคนที่รักของพวกเขาและนิสัยเสียไม่ได้มีประสบการณ์ความผันผวนหลายยังไม่ทราบว่าเป็นเรื่องน่าเศร้าสิ่งที่เป็นกังวลในสิ่งที่เกลียดชังสิ่งที่เป็นหน่วยความจำที่ขมขื่นของโซเวียต ...... เด็กลิงมันไม่เคย ดวงตาเศร้าและเศร้าออกไปให้เขาเวลาที่ฉันคิดว่าทุกลึก ๆ ว่าถ้ามีอาการปวดเข็ม . "ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลิงอาการบาดเจ็บที่เท้าเด็ก:" มันไม่สำคัญว่าทรายได้หายไปคุณจะเห็นได้ดี "เจ๊ต่อเธออย่างหนักกระพริบตาของเขาปากทำให้เกิดคำใบ้ของรอยยิ้มของภาพได้ชัดเจนว่า ...... เร็ว ๆ นี้เป็นสิ่งที่ดีก็จะไม่เจ็บปวด. "ยุนชลได้รับรางวัลสาวๆ ทั่วช้ำขากลับแรงลึกลับพร้อมกับวันที่อ่อนของเม็ดยาพิษอย่างช้าๆและค่อยๆทำความสะอาดจุดไหลเข้า ความชื้นน้อยช้ำของเธอ ...... แล้วหยิบเอาขวดภายในของครีม smear บาง ๆ บนขาของเธอ, ข้อเท้า ...... แทนที่ด้วยอีกหนึ่งขวดภายในจุดครีมเท้าของเธอ ทั้งสองรอยแผลเป็นสมมาตรในเครื่องหมาย กระบวนการทั้งหมดเจ๊เคลื่อนไหวของเมฆเบามากเช่นเดียวกับในการติดต่อกับตุ๊กตาคริสตัลที่สวยงามและเปราะบาง พื้นฐานนี้ไม่สามารถเรียกว่าได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเจ็บเมฆ Che เพียงหมีกล่าวถึงในแง่ของการแพทย์ แต่เพื่อที่จะให้เด็กซูหลิงรู้สึกริบหรี่ของความเจ็บปวดที่เขามุ่งเน้นจิตวิญญาณของเขาทั้งหมดทุกการเคลื่อนไหว, การเชื่อมต่อกัน ความพยายามทั้งหมดของเขา กระบวนการทั้งหมดลงนอกจากนี้เขายังเหนื่อยกว่าบันทึกของผู้ป่วยที่กำลังจะตาย แต่ชื่อเสียงหรือโชคลาภ น้อยกว่าครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงช้ำเด็กซูหลิงข้อเท้าและน่องที่จะหายไปอย่างน่าอัศจรรย์แม้รอยแผลเป็นฟุตตราตรึงใจของพื้นผิวลงเล่นมากขึ้นถึงสามวันจะหายไปอย่างสมบูรณ์ เด็กซูหลิงได้ประมาณฟุตพยายามแล้วอ้าปากค้าง "ว้าว !!! มันไม่เจ็บอีกต่อไปเลยมันไม่เจ็บอีกต่อไปพี่ชายเจ๊เมฆคุณเป็นจริงมากเกินไป!" หญิงสาวมองไปที่ Mouguang เขาด้วยนิด ๆ หน่อย ๆ ส่องแสงดาว เธอได้รับการยกย่อง Che ของเมฆและเพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ตรงของมัน ยุนซูชลที่มีพลังลึกลับที่จะขับรถออกไปฝุ่นรองเท้าเด็กหลิงและถุงเท้าและพวกเขาก็มีความระมัดระวังในการสวมใส่เด็กซูหลิงกลับเท้า เด็กซูหลิงก็อดไม่ได้ที่ไม่ได้ลดลงไม่ได้อาย, หัวใจ, เพียงหนึ่งความสุขที่อบอุ่นมีความรู้สึกแปลกที่เธอไม่สามารถบอก ...... แม้เธอไม่ได้รู้ว่าทำไม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่262 บทซูโยโกยามะ

" เกิดอะไรขึ้น ? ? ? ? ? ? ? จิตวิญญาณของคุณมีความผันผวนรุนแรงอะไรขนาดนี้ " " " " " " " ? ? ? ? ? ? ? จัสมินก็ส่งเสียงถาม เธอจะรู้สึกถึงอารมณ์ของฮีชอลที่แข็งแกร่ง , เมฆเหตุการณ์ความไม่สงบขึ้นในระดับประวัติการณ์เธอสามารถได้ยินการเต้นของหัวใจยุนชอล " เกย์ " ดอง " เกย์ " ดองและเสียง

เย็นเมฆทวีป . . . . . . . . . . . . . . 1999 ฮยอน . . . . . . . . . . . . . . สิบปี . . . . . . . . . . . . . . 苏苓 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ชื่อเหมือนกัน . . . . . . . . . . . . . . หน้าตาคล้ายกัน . . . . . . . . . . . . . . มีคำพูดที่เหมือนกัน . . . . . . . . . . . . . .
ยุนชอลในจิตใจที่สับสนกันมากที่รุนแรงและช่วยให้จิตวิญญาณของเขาสั่นเพราะมันทั้งหมดหนึ่งอาจจะหมายถึง . . . . . . . . . . . . . . เขาอาจจะไม่กลัวสาวก็เอื้อมมือไปยกกระโปรงของเธอและเสื้อในขาวของเธอบนหัวเข่าขวาของเขาและเขาเห็นสองข้างมีสีแดงกระ . . . . . . . . . . . . . .

" " " " " " หลิง . . . . . . . . . . . . . . คุณหลิง . . . . . . . . . . . . . . คุณหลิง . . . . . . . . . . . . . . คุณหลิง . . . . . . . . . . . . . . คุณหลิงเอ๋อ " " " " " " " ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !

ที่เห็นสองกระชั่วพริบตาเมฆฮีชอลอารมณ์เส้นสุดท้ายของการยุบสมบูรณ์ของเลือดในร่างกายของเขาขึ้นก่อนที่ดาวศุกร์ในจุดที่สุ่มเสี่ยงที่เกือบจะเป็นลม ! ! ! ! ! ! ! จิตใจและวิญญาณของเขามีอะไรรุนแรงกวนเปรี้ยวและฝาดและขมและปวด . . . . . . . . . . . . . . มาใหม่ ,ในเสี้ยววินาทีที่ดวงตาจะพร่ามัวไปด้วยน้ำตา ระหว่างอารมณ์หยุดเขาก็กอดหญิงสาวให้กอดเหมือนกอดเองโลก

" " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " ฮีชอลที่ไม่รู้ว่าเมฆพายุภายในได้ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของหญิงสาวที่ถูกเขาและอารมณ์เปลี่ยนแปลงเป็นเมฆให้ตกใจแต่ฮีชอลก็กอดเธอไม่มีเหตุผลไม่มีความรู้สึกที่พิเศษกับชาช่าสักพักหลังจากเธอตอบกลับว่า " ยุนชอลพี่อุ้มฉันเจ็บ " " " " " " " อืม . . . . . . . . . . . . . .

เวลานี้ผู้หญิงที่แต่ละคำที่ยากสำหรับเขาเสียงเหมือนฝันและทุกอย่างที่เป็นเธอให้เชื่อมโยงกับจิตวิญญาณของเขาและบนเส้นชีวิต ได้ยินเสียงแม่ยุนชอลเป็นเกือบจะปิดเส้นทางให้ตัวเองด้วยแขนที่ผ่อนคลายและกลัวว่าตัวเองจะทำให้เธอและเขารีบปล่อยแขนแต่มือก็ยังกอดเธอเบาๆที่ไหล่บางและดูเหมือนจะไม่จับเขาเพราะกลัวว่าเธอจะหายไปจากสายตาของเขา

เธอหลิง . . . . . . . . . . . . . . คือผมหลิง . . . . . . . . . . . . . .


. . . . . . . . . . . . . . ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงสิ่งที่ทำให้เกมแฟนตาซี ? ? ? ? ? ? ? มายาหรือ

! ! ! ! ! ! ! จะให้ฉันเจอฉันอีก " มายาหลิงแม้ผมจะไม่ตื่น . . . . . . . . . . . . . .

" ยุนชอลพี่ , ทำไมคุณถึงร้องไห้ ? ? ? ? ? ? ?