我有许多兴趣爱好，但我最喜欢阅读。 《安徒生童话》，《作文大全》，《故

我有许多兴趣爱好，但我最喜欢阅读。

《安徒生童话》，《作文大全》，《故事大全》等都是我爱看的书。

有一次，妈妈要出门，对我说：“我要出去，你在家里，饭在锅里，自己去拿吃的。”当时，我正津津有味地在看《马小跳作文》，便顺口应了一声：“知道了。”我一看书就忘了时间，过了一会儿，妈妈回来了，门铃声我也没听到。妈妈只好在门外喊：“郑辛，郑辛！”我听到了，如飞似的跑到楼下打开门，让妈妈进来。妈妈问：“饭吃了吗？”我这时才想起自己还没吃饭。妈妈摸摸我的头，笑呵呵地说：“你看，都过了2个小时了，你真是个小书迷啊！”妈妈话音刚落，我顿时觉的肚子有点饿了，就跑到厨房吃饭，可是饭菜都凉了。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมีงานอดิเรกหลาย แต่อ่านของฉันชื่นชอบ ฮันส์คริสเตียนแอนเดอร์เซ็นนิยาย เขียนหนังสือ สารานุกรมเรื่อง ฉันรักหนังสือ ครั้งหนึ่ง แม่ของฉันทางออก พูดกับฉัน: "อยากไป คุณอยู่ที่บ้าน ข้าวในหม้อ อาหารของคุณเอง "เวลา ฉันได้เพลิดเพลินกับการดูม้ากระโดดเป็นองค์ประกอบ แล้วมาเสียง: " รู้ "อ่าน หายไปของเวลา และ หลังแม่มาบ้าน กริ่งบ้านฟังไม่ แม่ที่ประตู และตะโกน: "เจิ้งซิน เจิ้งซิน "ผมได้ยินที่อย่างรวดเร็ววิ่งลงบันไดเปิดประตู และแม่ของเธอมาให้ แม่ถาม "กิน "ผมจำได้ว่า ตัวเองไม่ได้กิน แม่สัมผัสของฉันใหญ่ รอยยิ้ม และกล่าวว่า: "คุณทราบ หลังจากชั่วโมง ขนาดเล็กมีแฟน "Ludo มาม่า ฉันก็รู้สึกหิวเล็กน้อย และวิ่งไปในครัวเพื่อกิน แต่อาหารเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมีงานอดิเรกหลาย ๆ คน แต่การอ่านที่ชื่นชอบ "ฮันส์คริสเตียนแอนเด", "การเขียนสารานุกรม", "ดัชนีเรื่องราว" และความรักของฉันไปที่หนังสือเล่มนี้ เมื่อแม่ของฉันจะออกไปพูดกับผม :. "ฉันจะออกคุณจะอยู่ที่บ้านข้าวในหม้อที่ได้รับการกินของตัวเอง" ในขณะที่ผมกำลังดูออกรส "แม่เล็กกระโดดเขียน" ก็ควรจะง่ายต่อการอ่าน ร้องไห้: ". ฉันรู้ว่า" ฉันลืมที่จะอ่านเวลาหลังจากที่เด็กแม่ของฉันกลับมาฉันไม่ได้ยินกระดิ่งประตู แม่มีประตูตะโกน: "เจิ้งเหอซินซินเจิ้งเหอ" ผมได้ยินเช่นแชมป์มาชั้นล่างเพื่อเปิดประตูและปล่อยให้แม่ของเธอมาใน แม่ถามว่า "กินมันได้หรือไม่" จากนั้นผมก็จำได้ว่าเขาไม่ได้กินมัน แม่สัมผัสหัวของฉันยิ้มกล่าวว่า: "คุณจะเห็นทั้งหมดกว่าสองชั่วโมงและคุณอาหนอนหนังสือเล็ก ๆ น้อย ๆ " แม่คนขับรถผมก็รู้สึกหิวพวกเขาเดินไปที่ห้องครัว อาหารเย็น แต่อาหารเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมีความสนใจมากแต่ผมชอบอ่านมากที่สุด ฮ่าๆนิทานของฮันส์คริสเตียนแอนเดอร์เซนและเรียงความเรื่อง " สารานุกรม " สารานุกรมฯลฯเป็นฉันรักหนังสือ ฮ่าๆมีครั้งนึงแม่ต้องออกไปพูดกับผม " ผมจะออกไปข้างนอกคุณที่บ้านข้าวในหม้อไปเอาอาหาร " . ฉันกำลังมองด้วยความสะใจใน " ม้ากระโดดเล็กเรียบเรียงความ " ก็ควรพูดว่า " รู้จัก " . ผมเคยอ่านหนังสือลืมเวลาสักพักแม่กลับมาผมก็ไม่ได้ยินเสียงกริ่ง แม่ต้องอยู่ที่ประตูและตะโกนว่า " เจิ้งซินซินเจิงซิน " ฉันได้ยินมันบินเหมือนวิ่งลงไปชั้นล่างเปิดประตูให้แม่เข้ามา แม่ถามว่า" กินไหม " ฉันก็คิดว่าตัวเองยังไม่ได้กิน แม่ลูบหัวฉันยิ้มและกล่าวว่า " คุณจะเห็นได้ 2 ชั่วโมงคุณเป็นหนอนหนังสือน้อยอ่า " แม่พูดจบฉันก็รู้สึกหิวเล็กน้อยจะวิ่งไปที่ครัวกินแต่อาหารจะเย็น *