我常常聽人說，他想讀一點書，苦於沒有時間。我不太同情這種說法。不管他是

我常常聽人說，他想讀一點書，苦於沒有時間。我不太同情這種說法。不管
他是多麼忙，他總不至於忙得一點時間都抽不出來。一天當中如果抽出一小時來
讀書，一年就有三百六十五小時，十年就有三千六百五十小時，積少成多，無論
研究什麼都會有驚人的成績。零碎的時間最可寶貴，但是也最容易丟棄。我記得
陸放翁有兩句詩，「呼僮不應自升火，待飯未來還讀書」，這兩句詩給我的印象
很深。待飯未來的時候是頗難熬的，用以讀書豈不甚妙？我們的時間往往於不知
不覺中被荒廢掉，例如，現在距開會還有五十分鐘，於是什麼事都不做了，磨磨
蹭蹭，五十分鐘便打發掉了。如果用這時間讀幾頁書，豈不較為受用？至於在「度
週末」的美名之下把時間大量消耗的人，那就更不必論了。他是在「殺時間」，
實在也是在殺他自己。
一個人在學校讀書的時間是最可羡慕的一段時間，因為他沒有生活的負擔，
時間完全是他自己的。但是很少人充分的把握住這個機會，多多少少的把時間浪
費掉了。學校的教育應該是啟發學生好奇求知的心理，鼓勵他自動的往圖書館裏
去鑽研。假如一個人在學校讀書，從沒有翻過圖書館的書目卡片，沒有借過書，
無論他的功課成績多麼好，我想他將來多半不能有什麼成就。
英國的一個政治家兼作家 William Cobbett（1762—1835 年）寫過一本書對青
年人的勸告，其中有一段「利用零碎時間」，我覺得很感動人，譯抄如下：
文法的學習並不需要減少辦事的時間，也不需要佔去必須的運動時間。
平常在茶館咖啡館用掉的時間以及附帶著的閒談所用掉的時間 一年中所
浪費的時間 如果用在文法的學習上，便會使你在餘生中成為一個精確的
說話者寫作者。你們不需要進學校，用不著課室，無需費用，沒有任何麻煩
的情形。我學習文法是在每日賺六辨士當兵卒的時候，床的邊沿或崗哨舖位
45
的邊沿便是我們研習的座位，我的背包便是我的書架子，一小塊木板放在腿
上便是我的寫字櫃，而這工作並未用掉一整年的功夫。我沒錢去買蠟燭油；
在冬天除了火光以外我很難得在夜晚有任何光，而那也只好等到我輪值時才
有。
如果我在這種情形之下，既無父母又無朋友給我以幫助與鼓勵，居然能
完成這工作，那麼任何年青人，無論多窮苦，無論多忙，無論多缺乏房間或
方便，可有什麼可藉口的呢？為了買一枝筆或一張紙，我被迫放棄一部份糧
食，雖然是在半饑餓的狀態中。在時間上沒有一刻鍾可以說是屬於自己的，
我必須在十來個最放肆而又隨便的人們之高談闊論歌唱嘻笑吹哨吵鬧當中閱
讀寫作，而且是在他們毫無顧忌的時間裡。莫要輕視我偶爾花掉的買紙筆墨
水的那幾文錢。那幾文錢對於我是一筆大款！除了為我們上市購買食物所費
之外，我們每人每星期所得不過是兩辨士。我再說一遍，如果我能在此種情
形下完成這項工作，世界裏可能有一個青年能找到藉口說辦不到嗎？哪一位
青年讀了我這篇文字，若是還要說沒有時間沒有機會研習這學問中最重要的
一項，他能不羞慚嗎？
以我而論，我可以老實講，我之所成功，得力於嚴格遵守我在此講給你
們聽的教條者，過於我的天賦的能力；因為天賦能力，無論多少，比較起來
用處較少，縱然以嚴肅和克己來相輔，如果我在早年沒有養那愛惜光陰之良
好習慣。我在軍隊獲得非常的擢升，有賴於此者勝過其他任何事物。我是「永
遠有備」；如果我在十點要站崗，我在九點就準備好了：從來沒有任何人或
任何事在等候我片刻時光。年到二十歲，從上等兵立刻升到軍士長，越過了
三十名中士，應該成為大家嫉恨的對象；但是這早起的習慣以及嚴格遵守我
讓給你們聽的教條，確曾消滅了那些嫉恨的情緒，因為每個人都覺得我所做
的乃是他們所沒有做的，而且是他們所永不會做的。
Cobbett 這個人是工人之子，出身寒苦，早年在美洲從軍，但是他終於因苦讀
自修而成功，他寫了不少的書，其中有一部是英文文法。這是一個很感動人的例
子。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมักจะกล่าวว่า ทิง เขาอยากอ่านหนังสือน้อย และทรมานจาก Userboxes/เวลา ไม่ ฉันไม่เห็นอกเห็นใจมากกับชนิดนี้ของกฎหมายดังกล่าว ไม่ว่าอะไรการเขาคือ เขาเสมอไม่จะ Userboxes เวลาน้อย ข้าพเจ้าไม่สามารถในอนาคตได้ ถ้าคุณว่างหนึ่งชั่วโมงในวันเมื่อในอนาคตอ่านหนังสือ 365 ชั่วโมงปี 10 ปีมีชั่วโมง 3,650 เข้าน้อยมากเทียบเท่ากับ ไม่ศึกษาการวิจัยในคน驚อะไร Club Med 績 ส่วนใหญ่寶貴 Userboxes เวลาทีละน้อย แต่ยัง棄丟ที่ง่ายที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันชื่อคอนติเนนทัลมีสองบทกวีเตอรองต์ "โรงไม่หยิงจากไฟ กลอเรียในอนาคตยังคงอ่านหนังสือเล่ม" คำสองของบทกวีเพื่อความประทับใจฉันลึกมากขึ้น โรงแรมคำนวณอนาคตของปอจะยากอาหาร อ่านหนังสือ豈ไม่ดี Userboxes/เวลา เรามักจะไม่รู้ไม่น่า FA โดยขาดแคลนใน ตัวอย่าง ตอนนี้คุณออกจาก Club Med ยังคง 50 นาที ดังนั้นทำไม่อะไร บดCEng CEng, 50 นาทีที่ส่งออก ถ้าเหล่านี้ Userboxes/เวลา อ่านที่หน้าหนังสือ 豈ทำไมไม่較ได้หรือไม่ การ "สิ้นสุดสัปดาห์ "ภายใต้ชื่อของผู้ใช้ Userboxes/เวลา มันจะไม่ได้เรื่อง เขามี "殺 Userboxes/เวลา "殺จริง แท้จริงพระองค์บุคคลในโรงเรียนอ่านหนังสือ Userboxes/เวลา นั้นเป็นอิจฉาของ Userboxes มากที่สุด/เวลา เนื่องจากไม่ได้มีชีวิตใน負ด่านUserboxes จะทั้งหมดของเขาเอง แต่บางคนอย่างเข้าใจนี้หนึ่งเงียบ Club Med มากขึ้น หรือน้อยลง Userboxes/เวลาเก็บสำหรับฟรี โรงเรียน nutrited-เขตพื้นที่การศึกษาส่งนักเรียนอยาก 勵กลองเริ่มไลบรารีที่นี่เพชร สถาบันการ ถ้าคนในโรงเรียนอ่านหนังสือ ส่งเสริมโดยไม่ต้องพลิกบัตรจองไลบรารี ไม่ถ่ายหนังสือไม่สามารถเรียนบทเรียนที่績เขาดีอย่างไร ฉันคิดว่า เขาจะอาจจะมีความสำเร็จใด ๆ ในอนาคต英國的一個政治家兼作家 William Cobbett（1762—1835 年）寫過一本書對青年人的勸告，其中有一段「利用零碎時間」，我覺得很感動人，譯抄如下：文法的學習並不需要減少辦事的時間，也不需要佔去必須的運動時間。平常在茶館咖啡館用掉的時間以及附帶著的閒談所用掉的時間 一年中所浪費的時間 如果用在文法的學習上，便會使你在餘生中成為一個精確的說話者寫作者。你們不需要進學校，用不著課室，無需費用，沒有任何麻煩的情形。我學習文法是在每日賺六辨士當兵卒的時候，床的邊沿或崗哨舖位45的邊沿便是我們研習的座位，我的背包便是我的書架子，一小塊木板放在腿上便是我的寫字櫃，而這工作並未用掉一整年的功夫。我沒錢去買蠟燭油；在冬天除了火光以外我很難得在夜晚有任何光，而那也只好等到我輪值時才有。如果我在這種情形之下，既無父母又無朋友給我以幫助與鼓勵，居然能完成這工作，那麼任何年青人，無論多窮苦，無論多忙，無論多缺乏房間或方便，可有什麼可藉口的呢？為了買一枝筆或一張紙，我被迫放棄一部份糧食，雖然是在半饑餓的狀態中。在時間上沒有一刻鍾可以說是屬於自己的，我必須在十來個最放肆而又隨便的人們之高談闊論歌唱嘻笑吹哨吵鬧當中閱讀寫作，而且是在他們毫無顧忌的時間裡。莫要輕視我偶爾花掉的買紙筆墨水的那幾文錢。那幾文錢對於我是一筆大款！除了為我們上市購買食物所費之外，我們每人每星期所得不過是兩辨士。我再說一遍，如果我能在此種情形下完成這項工作，世界裏可能有一個青年能找到藉口說辦不到嗎？哪一位青年讀了我這篇文字，若是還要說沒有時間沒有機會研習這學問中最重要的一項，他能不羞慚嗎？以我而論，我可以老實講，我之所成功，得力於嚴格遵守我在此講給你們聽的教條者，過於我的天賦的能力；因為天賦能力，無論多少，比較起來用處較少，縱然以嚴肅和克己來相輔，如果我在早年沒有養那愛惜光陰之良好習慣。我在軍隊獲得非常的擢升，有賴於此者勝過其他任何事物。我是「永遠有備」；如果我在十點要站崗，我在九點就準備好了：從來沒有任何人或任何事在等候我片刻時光。年到二十歲，從上等兵立刻升到軍士長，越過了三十名中士，應該成為大家嫉恨的對象；但是這早起的習慣以及嚴格遵守我讓給你們聽的教條，確曾消滅了那些嫉恨的情緒，因為每個人都覺得我所做的乃是他們所沒有做的，而且是他們所永不會做的。Cobbett 這個人是工人之子，出身寒苦，早年在美洲從軍，但是他終於因苦讀自修而成功，他寫了不少的書，其中有一部是英文文法。這是一個很感動人的例子。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมักจะได้ยินคนพูดว่าเขาต้องการที่จะอ่านหนังสือเล็ก ๆ น้อย ๆ เวลาไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ผมไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้
ไม่ว่าวิธีการที่ไม่ว่างเขาคือเขามักจะมีเวลาน้อยไม่ยุ่งเกินไปสูบน้ำออก หากหนึ่งชั่วโมงจากวันที่จะศึกษามี 365 ชั่วโมงต่อปีสิบปีจะมี 3,650 ชั่วโมงเพิ่มขึ้นไม่ว่าสิ่งที่การศึกษาจะมีผลลัพธ์ที่น่าอัศจรรย์ เวลาที่มีค่าที่สุดทีละน้อย แต่ยังมีแนวโน้มที่จะได้รับการปฏิเสธ ผมจำได้ว่านางสาว Fangweng ได้สองบทกวี "เด็กไม่ควรเรียกจากสโต๊คจนข้าวนอกจากนี้ยังมีการศึกษาในอนาคต." กลอนบทนี้ทำให้ผมประทับใจอย่างลึกซึ้ง เมื่ออาหารมื้อต่อไปคือการจะค่อนข้างยากสำหรับแม้ไม่ได้อ่านมันยอดเยี่ยม? เวลาของเรามักจะเป็นในรู้โดยไม่รู้ตัวถูกยกเลิกออกเช่นและตอนนี้มีห้าสิบนาทีจากที่ประชุมแล้วไม่ทำอะไรเลยโรงงานบดCengceng ห้าสิบนาทีส่งออก ถ้าคุณใช้เวลานี้ในการอ่านไม่กี่หน้าของหนังสือเล่มนี้ก็จะได้รับประโยชน์จากอีกหรือไม่ สำหรับ "ระดับต่ำกว่าวันหยุดสุดสัปดาห์" ชื่อเสียงของคนที่ใช้เวลามากของพวกเขาก็ไม่ได้เป็นทฤษฎี เขาได้รับการ "ฆ่าเวลา" เขาจะฆ่าตัวตายยัง คนในเวลาที่โรงเรียนเป็นช่วงเวลาที่น่าอิจฉามากที่สุดของเวลาเพราะเขาเป็นภาระของชีวิตที่ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองอย่างสิ้นเชิง แต่ไม่กี่คนที่เข้าใจอย่างเต็มที่โอกาสนี้มากหรือน้อยของเวลาที่คลื่นออกค่า โรงเรียนการศึกษาควรจะสร้างแรงบันดาลใจให้นักเรียนมีความรู้ทางด้านจิตใจขี้สงสัย, สนับสนุนให้เขาโดยอัตโนมัติไปยังห้องสมุดเพื่อการศึกษา ถ้าคนในโรงเรียนไม่ได้เปิดหนังสือห้องสมุดจากการ์ดที่ไม่ได้ยืมหนังสือไม่ว่าวิธีการที่ดีที่โรงเรียนของเขาผมคิดว่าเขาอาจจะไม่ประสบความสำเร็จใด ๆ นักการเมืองและนักเขียนชาวอังกฤษวิลเลียมคอบบอท (1762-1835 ปี) เขียนหนังสือเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งในคำแนะนำของผู้คนที่มี"การใช้เวลาแยกส่วน" ผมรู้สึกปลาบปลื้มมากโดยคนสำเนาแปลต่อไปนี้: การศึกษาไวยากรณ์ จำเป็นที่จะต้องลดเวลาในการทำงานและไม่จำเป็นต้องนำมาใช้เวลาออกกำลังกาย โดยปกติแล้วในร้านกาแฟชาใช้เวลาและมาพร้อมกับการแชทโดยช่วงเวลาของปีที่ใช้เป็นที่เสียเวลาถ้าใช้ในการศึกษาไวยากรณ์มันจะทำให้คุณได้อย่างแม่นยำในส่วนที่เหลือของนักเขียนลำโพง คุณไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนไม่จำเป็นต้องเรียนค่าธรรมเนียมไม่มีปัญหาในสถานการณ์ ผมได้เรียนรู้ไวยากรณ์ในชีวิตประจำวันที่จะได้รับหกเพนนีเป็นหลักประกันเมื่อขอบของเตียงสองชั้นหรือยาม45 เป็นขอบของที่นั่งของเราของการเรียนรู้, กระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันคือชั้นวางหนังสือลูกชายของฉันเป็นชิ้นเล็ก ๆ ของไม้ที่ขาบนเขียนเป็นตู้ของฉัน แต่งานนี้ไม่ได้ใช้เวลาตลอดทั้งปีของความพยายาม ผมมีเงินที่จะซื้อน้ำมันเทียนไม่มีในช่วงฤดูหนาวที่นอกเหนือไปจากการเกิดไฟไหม้ที่ยากสำหรับผมที่จะได้รับมีแสงในเวลากลางคืนใด ๆ และที่ผมต้องรอจนกว่าจะมีการหมุนเพียงมี ถ้าฉันภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวไม่พ่อแม่หรือเพื่อนให้ฉันช่วยและให้กำลังใจเพื่อให้สามารถจริงเพื่อให้การทำงานนี้คนหนุ่มสาวใด ๆ ไม่ว่าวิธีการที่ไม่ดีไม่ว่ายุ่งไม่ว่าการขาดห้องหรือสะดวกสิ่งคุณสามารถแก้ตัวได้หรือไม่ เพื่อที่จะซื้อปากกาหรือชิ้นส่วนของกระดาษที่ผมถูกบังคับให้ขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของเม็ดอาหารแม้ว่าจะอยู่ในสภาพกึ่งความอดอยาก ไม่ได้หนึ่งในสี่ของชั่วโมงในเวลาที่สามารถกล่าวว่าจะเป็นของตัวเองซึ่งผมได้อ่านในนกหวีดโหลมีเสียงดังเกรงใจคนแต่ส่วนใหญ่ตั้งใจพูดคุยหัวเราะร้องเพลงการเขียนการอ่านแต่ยังอยู่ในเวลาที่พวกเขาไม่มียางอาย . คุณต้องการที่จะใช้จ่ายดูถูกบางครั้งผมซื้อหมึกกระดาษน้ำที่ไม่กี่เพนนี นั่นสำหรับฉันก็คือไม่กี่ pennies รวย! นอกเหนือไปจากค่าที่เราระบุไว้ในการซื้ออาหารนอกรายได้ต่อหัวของเราเป็นเพียงสองเพนนีต่อสัปดาห์ ฉันทำซ้ำในสถานการณ์เช่นนี้ถ้าผมเสร็จงานรูปต่อไปอาจจะมีโลกที่ผู้คนหนุ่มสาวสามารถหาข้ออ้างที่จะไม่ทำมันได้หรือไม่ ซึ่งหนุ่มคนอ่านการเขียนของฉันนี้แม้ว่าจะมีโอกาสที่จะมีเวลาในการศึกษาความรู้นี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุดหนึ่งเขาไม่สามารถอัปยศมันได้หรือไม่ ในแง่ของฉันฉันสุจริตสามารถพูดได้ว่าผมมีของถูกที่ประสบความสำเร็จขอบคุณที่ยึดมั่นอย่างเคร่งครัดที่จะบอกคุณฉันมาที่นี่เพื่อรับฟังความเชื่อที่มีความสามารถเกินไปของความสามารถของฉันเพราะความสามารถในธรรมชาติไม่ว่าเท่าใดโดยเปรียบเทียบเป็นประโยชน์น้อยแม้ว่าร้ายแรงและปฏิเสธตนเองเพื่อเสริมถ้าผมไม่ได้เก็บที่การดูแลที่ดีในปีแรกของเวลาที่นิสัยดี ฉันจะได้รับโปรโมชั่นมากในกองทัพผู้ที่ขึ้นอยู่กับมันมากกว่าสิ่งอื่นใด ผมก็ "ไม่เคยเตรียมไกล" ถ้าผมต้องการที่จะยืนเฝ้าสิบโมงผมจะพร้อมในเวลาสามโมง: ไม่เคยใครหรืออะไรที่รอผมอยู่ในช่วงเวลาของเวลา ปีที่ผ่านมาถึงสองปีเขาลุกขึ้นจากจ่าสิบตรีทันทีข้ามจ่าสามสิบทุกคนควรจะกลายเป็นวัตถุของความหึงหวงแต่นิสัยของการได้รับการขึ้นต้นนี้และยึดมั่นอย่างเคร่งครัดฉันให้คุณฟังเชื่อจริงทำลายเหล่านั้นเกลียดอารมณ์เพราะทุกคนคิดว่าฉันทำแต่พวกเขาไม่ได้ทำ แต่พวกเขาไม่เคยทำ คอบบอทคนนี้เป็นคนงานของเด็กที่มา Hanku ที่ต้นในทวีปอเมริกาในกองทัพ แต่ในที่สุดเขาก็เนื่องมาจากการศึกษาและประสบความสำเร็จการศึกษาด้วยตนเองเขาเขียนหนังสือหลายเล่มรวมทั้งไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ นี้เป็นกรณีของมนุษย์สัมผัสมากของเด็ก